Het zijn leerrijke tijden voor wie het debat over de Griekse crisis volgt. Tal van boeiende analyses, waaronder die van topdenkers als Joseph Stiglitz en Paul De Grauwe, verbreden ons gezichtsveld. Is het bijvoorbeeld niet beschamend voor een continent dat zichzelf ziet als de bakermat van de democratie, om te erkennen dat we bestuurd worden door het niet verkozen hoofd van de Europese Centrale Bank. En is het toeval dat deze Mario Draghi nog in dienst was bij Goldman Sachs, als vicepresident voor de afdeling Europa? Ondertussen erkennen de meeste Europeanen, behalve onze regeringsleiders, dat een blind besparingsbeleid nationale economieën doet krimpen en inwoners bloeden. Ook nog leerrijk - of is het vooral ontluisterend?- is hoe sommige politici zich vooral persoonlijk willen profileren op de diepmenselijke crisis. Of wat vond u van de vertoning van Guy Verhofstadt, die als fractieleider in het Europees Parlement met schuim op de lippen een regeringsleider stond te kleineren. Tof democratisch schouwspel.
Wat opvalt is veel van de analyses zich beperken tot Europa, haar verdeeldheid, haar gebrek aan toekomstvisie, haar geschiedenis. En soms krijgen we ook een vleugje geopolitiek, met de opmerking dat we Griekenland niet in de handen van Rusland mogen drijven.
Maar wat als de kern van de zaak in feite niets met Europa te maken heeft? En we dus de ernst van de zaak nog niet hebben blootgelegd? Dat het helemaal niet gaat om Griekenland in de eurozone te houden? Maar wel om de structurele aanpassing van een Westerse nationale economie aan de eisen van het mondiaal financieel-economisch systeem? Net zoals instellingen zoals het IMF de voorbije decennia dergelijke structurele aanpassingsprogramma's met succes doorvoerden in tal van ontwikkelingslanden. En dat de privatisering van de Griekse havens samenhang vertoont met hoe grote concerns boeren in Afrika van hun land verdrijven, in Zuid-Afrika het leefgebied van inheemse volkeren-inclusief de biodiversiteit- reduceren tot plantages, en in de Verenigde Staten en Rusland plekken na open mijnbouw achterlaten als onbewoonbaar gebied.
Artikel via Knack.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten