Deze opmerking kwam ik tegen in een zeer goed en uit het hart geschreven artikel van Ebru Umar omtrent een schooljuffrouw uit het Gooi die ‘s morgens spontaan tot de conclusie was gekomen dat ze met een hoofddoek op les moest gaan geven.
Ze had een poging ondernomen om een reactie van het schoolbestuur los te krijgen en dit was dus totaal niet gelukt. Het artikel dat geplaatst werd in de Metro van heutzutage met de naam “Aan de directeur van Gooise School” laat op een prima manier zien tegen welke problemen vooral jongere moslimmeisjes ook hier in Nederland aanlopen.
Onderstaande quote uit dit artikel wil ik nog eens extra benadrukken aangezien hiermee eigenlijk alles wel gezegd en geschreven wordt en dan ook nog eens uit de pen van een moslima die gelukkig is dat ze hier in HAAR en ONS Nederland volgens onze (en nu ook haar) normen en waarden wil, kan en mag leven. Diep respect vooral voor haar ouders die dit bereikt hebben en hun dochters een vrij leven hebben gegund.
Alleen onopgeleide mensen die kort gehouden worden, die hun hersenen niet ontwikkelen en die wijsgemaakt wordt dat ze als vrouw minder rechten dan een man hebben, dragen een hoofddoek. Mijn ouders hebben hun leven gewijd om ons, hun drie dochters op te laten groeien in een land dat gelijkwaardigheid van meisjes nastreeft. En mensen zoals jij Mirjam, jullie verpesten mijn Nederland. En niet alleen mijn Nederland maar het Nederland van alle vrouwen die menen niet onder te doen voor een man. Mensen zoals jij die geen standpunt innemen en alleen maar politiek correcte bullshit uitkramen, verpesten mijn Nederland waarin vrouwen gelijkwaardig zijn.
Extra aandacht schonk ik aan dit stukje door een ervaring die ik vorige zomer had en die ik eigenlijk alweer was vergeten. Door het lezen van dit artikel van Ebru Umar kwam dit bij mij weer bovendrijven en ik moet eerlijk toegeven dat er met deze herinnering ook een traantje mee opkwam zetten. Medeleven met een jonge moslima uit Amersfoort, het moet niet gekker worden, maar ja ook Bolo heeft gevoelens.
Ik moest op één van die zeldzame mooie zomerdagen van het vorige jaar een werkbezoek afleggen bij een gezin van Marokkaanse afkomst in Amersfoort en waar je dan terecht komt daar is echt geen pijl op te trekken. Ben bij westers gekleden mensen geweest waar de vrouw des huizes eerst moest worden opgeborgen in de keuken alvorens ik naar binnen mocht, maar ben ook bij mensen geweest waarvan de man in jurk rondliep, de vrouw juist zonder hoofddoek en waar ik gezellig mee heb zitten praten en absoluut niet weg kwam voordat ik koffie met zelfgebakken koek op had. Nogmaals het is altijd een verassing hoe je ontvangen wordt bij deze mensen.
Ik parkeerde mijn auto in Amersfoort om eens te kijken op welk nummer en bij welke flat ik moest zijn en mijn aandacht werd getrokken door twee meisjes van een jaar of 13/14/15 (blijft lastig schatten) die samen lui op het gras lagen. Het waren een Nederlands meisje en een meisje van buitenlandse oorsprong met van die mooie lange zwarte haren, iets waar ik met mijn kale harses altijd gelijk jaloers op ben, maar dat is een ander verhaal. Ik liep ze voorbij en beide dames groeten mij vriendelijk, wanneer het zonnetje schijnt is iedereen altijd lekker vrolijk, vriendelijk en gezellig, dus ik groete ze vriendelijk terug en vertelde ze nog dat het niet eerlijk is dat ik in een pak moest werken en hun lekker in de zon mochten relaxen. Uiteraard werd ik vrolijk uitgelachen en liep met een glimlach op mijn gezicht de juiste flat binnen en mocht als dank ook nog eens met de trap naar boven.
Dit was dus zo’n gezin alwaar moeders eerst weggezonden moest worden naar de keuken en ik van die stoffen schoentjes uit me tas haalden aangezien schoenen niet toegestaan zijn in huis omdat ze dan niet meer naar die nep profeet kunnen bidden of zoiets.
Vervolgens kwam het taalprobleem, papa moslim sprak amper Nederlands dus moest er een vertaalhulp bijkomen en inderdaad hij pakte de telefoon en belde iemand op in een taal die ik dus niet begrijp en vertelde mij in gebrekkig Nederlands dat zijn dochter kwam om te vertalen.
Het meisje kreeg de schrik van haar leven toen ze mij zag, de mooie zwarte haren waren verstopt onder een hoofddoek en het t-shirt waar ze zojuist nog in lag te zonnen was verscholen onder een lange dunne trui. Achter de rug van haar vader hield ze haar wijsvinger voor haar mond duidelijk naar mij gericht. Voor het geval dat ik het nog niet had begrepen zag ik dat ze op der lip beet en met haar hoofd zachtjes nee schudde tegen mij. Ik kwam niet verder dan een knipoog naar haar dat ik het begreep toen vader even niet keek en de schrik verdween uit der ogen en ze begon met vertalen.
Godverdomme wat had ik een geweldig kut gevoel toen ik naderhand naar huis reed, wat had ik een medelijden met dit meisje waar ik zelfs de naam niet eens van weet en ik vroeg me eigen af waaraan ze dit eigenlijk heeft verdient. Ik was woest op die vader en zijn middeleeuwse vrouwen minachtende gedachtegoed.
Maar ik was het hele voorval eigenlijk alweer bijna vergeten tot ik dit geweldige artikel van Ebru Umar las. Een moslima die inmiddels al wat ouder is en die wel de kans heeft gekregen van haar ouders om op een gelijkwaardige manier te mogen leven.
Ik hoop dat ‘mijn meisje’ uit Amersfoort ook deze zomer weer lekker ondeugend is en zonder het islamitische teken van vrouwenonderdrukking samen met haar vriendinnetje van het leven en de zon kan genieten. Ik hoop nog meer dat vader er nooit achterkomt en dat ze op een gegeven moment de moed gaat vinden om te breken met het geloof van haar vader, of het in elk geval op een vrijere manier gaat beleven zodat ze op kan groeien als een echte Nederlandse meid van Marokkaanse afkomst, maar wel klaar voor een leven volgens onze normen en waarden.
Iedereen heeft recht op vrijheid van denken en doen of niet soms?
met groet Bolo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten