Op een dag weet je het je bent een racist

Een harde constatering en ja het doet even pijn maar bij mij zijn de ogen eindelijk open gegaan en is de deken van decennia lang ontkennen en goedpraten met de noorderzon verdwenen. De ontkenningsfase was het lastigste en steeds meer en vaker werd ik geraakt door de geweldige, open en eerlijke artikelen bij Joop. De speerpunten van ‘denk’ die overduidelijk mij mijn fouten hebben doen inzien. De tedere woorden van Nederlanders die zichzelf bekend noemen omtrent de haat in de ogen van Sinterklaas wanneer hij vanaf zijn paard neerkijkt op zijn zwarte slaven. De ruim aanwezige argumentatie die mij tot tranen toe heeft geroerd aangezien ik nooit geweten heb hoeveel onrecht er op de wereld is, hoeveel mensen er te maken krijgen met racisme en onderdrukking. Nooit heb ik dit willen onderkennen en het schaamrood is tot het diepste puntje van mijn puur racistische ziel doorgedrongen omtrent de vele stukjes die ik hier op de blog heb geschreven. Stukjes waarbij ik een zo geweldig en vredelievend geloof als de islam heb besmeurd en haar volgers heb gekrenkt enkel en alleen daar ik het licht nooit gezien heb en nooit het ware geloof heb gevonden.

Even als bij zo velen met mij denk ik dat het aan de opvoeding gelegen heeft. Ik neem het mijn ouders niet eens kwalijk, ze wisten niet beter. In de jaren zeventig/tachtig dacht men er niet eens bij na dat ook niet blanken mensen gevoelens hadden. Op school zagen we met schooltelevisie wel eens films over Afrika. En in mijn onderbewustzijn denk ik dat ik toen eigenlijk wel wist dat iets niet goed was aangezien het mij altijd is bijgebleven. Zwarte Afrikanen rende achter een vuilniswagen aan en de meester sprak over racisme in Zuid Afrika. Ik riep “daarom kunnen die zwarte altijd zo hard lopen” iedereen moest lachen, ook de Molukse kinderen uit mijn klas en die jongens konden ook echt hard lopen wist ik van het voetballen dus wat is dan het probleem? dacht ik toen. Wanneer ik er nu over nadenk is het toen fout gelopen en dit kwam mede door die Molukse kinderen. Wanneer ze mij toen gelijk klappen hadden gegeven en hadden gezegd dat dit racisme was dan denk ik dat ik eerder tot de conclusie was gekomen dat zwarte mensen eigenlijk heel zielig zijn. In plaats van dit tegen mij te zeggen gingen we na school samen voetballen zoals bijna elke dag werd afgesproken en mocht ik eerst gewoon mee om bij hun van die hete flensjes te eten waarvan ik helaas de naam niet meer weet, maar waarvan ik nog wel weet dat je minimaal 2 glazen water moest drinken bij elk ‘flensje’ dat je at.

Ja ik ben een racistische klootzak die er een beetje laat achtergekomen is, maar ik wil me niet achter deze omstandigheden verschuilen.

Wij aten soms negerzoenen thuis en ik noemde iedereen die donkerder was dan mij en lichter was dan mijn vriendjes voor het gemak maar Turk. Wij gingen naar de Efteling en sinds kort ben ik erachter gekomen wat een racistisch bende dat wel niet is. Ik schrok er geweldig van aangezien ik monsieur cannibale echt geweldig vond (en nog steeds vind, maar dat durf ik nu niet meer te zeggen na me wederopstanding). Ik heb voor het gemak de vertaling van dit liedje een opgezocht en om jullie te helpen je ‘racist zijn’ te erkennen heb ik deze hier even geplaatst.

Hij vertrok naar Afrika met zijn vrachtwagen om op vlinders te jagen in Afrika
De kannibalen behandelen hem als spion en houden hem zonder plichtplegingen aan
Hij probeert met ze te praten in het Engels, Spaans, Portugees, Chinees
Maar als hij ziet dat hun kaken zich openen, begint hij te krijsen van angst

Oh, meneer de kannibaal, ik wil niet sterven
Meneer de kannibaal laat me gaan

Hij laat ze zijn aansteker, zijn pen, zijn horloge en de foto’s van zijn vrouw zien
Hij zingt voor hen een aria van Gounod, liedjes van Adamo
Hij laat ze kranten uit Parijs zien, niemand reageert ook maar
Wanhopig haalt hij tijdschriften vol naakte meiden tevoorschijn en zegt

Oh, meneer de kannibaal, ik wil niet sterven
Meneer de kannibaal laat me gaan

Als de grote baas die tijdschriften in het oog krijgt en al die naakte meiden ziet lacht hij
Maar in zijn hoofd komt een absurd en bizar idee op
In een hut, die zijn harem is, leidt hij zelf de vent binnen
Die, bij het zien van de vrouwen die zich met veel trek op hem storten, krijst

Oh, meneer de kannibaal, ik wil niet sterven
Meneer de kannibaal laat me gaan

Acht dagen lang blijft hij opgesloten en moet zich tevergeefs verdelen
En hoewel hij niet erg dik was verloor hij 20 kilo op z’n minst
Als het moment aanbreekt, dat de grote baas met een gebaar hem te verstaan geeft: Vertrek
Neem je vrachtwagen en ga terug naar huis, schreeuwt de arme man: Nooit

Oh, meneer de kannibaal, ik wil niet vertrekken
Meneer de kannibaal ik zou veel liever sterven

Meneer de kannibaal ding ding ding ding dong
Ik wil niet meer vertrekken Ding dong dong dong dong dong
Meneer de kannibaal ding ding ding ding dong
Ik wil niet meer vertrekken bomb bomb bomb bomb

Dar schrik je wel van niet?

Maar het is bij mij allemaal nog veel erger aangezien ik er achtergekomen ben dat mijn favoriete Efteling karakters ‘De Laven zijn’ en laat er bij het Volk van Laaf nou echt geen enkele neger, chinees of Afrikaan rond lopen. Dus onbewust racistisch ben ik ook nog….

Ach ik moet er mee leren leven, er is niets meer aan te doen denk ik. Ik ben verpest tot aan het bot en niet meer te helpen. Ze hebben het ons zo duidelijk laten zien en wij sloten met velen gelijktijdig de ogen. Stelletje racisten hier in Nederland.

Ik denk dat ik ga solliciteren bij Actiegroep SOS of wellicht heeft Quinsy Gario nog hulp nodig. Denkt iemand dat er nog een plekje vrij is bij ‘denk’ lijkt me ook mooi samen met Sylvana Simons en die twee Turkse clowns overal over janken en zeuren.

Ach zeg maar zo ‘Racisme wie is der niet groot mee geworden?’

met groet Bolo

Opmerking : dit is satire……..