Nooit meer

Aan de grens van de Duitse heuvelen

Ja wat voor een achterlijk begin van een artikel is dit nou weer? Zou je kunnen denken, maar gaat hier over een dagje weg in eigen land en nee we gaan dan niet richting Efteling om ons aldaar tussen het andere domme volk te begeven  en om ons dan mee te laten sleuren van de ene attractie naar de andere om der uiteindelijk achter te komen dat we net zo goed gewoon gezellig met zijn allen bij me vriendin in de auto hadden kunnen gaan zitten aangezien dit net zo eng, gevaarlijk en spannend is als een tochtje in de Python.

Nee we trokken de heuvels in van het mooie Gelderse landschap om al wandelend de Zevenheuvelenweg te trotseren met, helaas voor de aldaar aanwezige dieren, het grootste kabaal, gezang en de roep om de binnenweggetjes aangezien het veel leuker is om niet te weten waar je uitkomt en je de verharde wegen natuurlijk zo veel mogelijk moet zien te vermijden.
Aangezien we zouden aanlopen ergens in de buurt van Ubbergen en hiervandaan in Groesbeek ergens op een terras zouden gaan belanden hadden we van te voren hier alvast een auto naartoe gebracht, want heen lopen is één, maar dan weer helemaal terug, nee dat gaat zelfs de dames hier te ver en een wandeling van een kilometer of 15 door de bossen en wouden is ook net lang genoeg voor de ongeoefende wandelaar die ik zelf ben.

Uiteindelijk zouden we het terras in Groesbeek met de nodige vertraging nog wel gaan halen, maar doken we onderweg volledig onverwacht een jaar of  70 terug in de geschiedenis.

Dit begon met de Canadese begraafplaats aan de Zevenheuvelenweg, ik prijs me dol gelukkig dat de dames hiervoor ook belangstelling hebben en gelijk aan een stormloop begonnen richting herdenkingsplaat om te kijken waar dit nou weer voor was.

We liepen rond bij deze perfect onderhouden begraafplaats en plotseling werd het ineens heel erg stil, nu is stilte op een herdenkings dan wel begraafplaats uiteraard zeer gepast, maar het feit dat er in doodse stilte gelezen werd door mijn mede wandelaars dat is iets dat gerust als zeer opmerkelijk de boeken van de hedendaagse geschiedenis in mag gaan.

Ik zag de blikken over de namen van de gevallen helden gaan en plots zag ik waarom die blikken zo verschrikkelijk verbaasd, verwonderd, geschrokken en zelfs droevig keken, ze lazen niet de namen van deze helden, nee ze keken naar de leeftijden van deze veel te jong gestorven helden en kwamen tot de conclusie dat deze jongens niet eens zo veel ouder waren dan dat ze zelf zijn.

Nu was ik zelf hiervan wel op de hoogte, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik er zelf eigenlijk nog nooit op deze manier naar gekeken had.

Jongens tussen de 18 en 22 zijn geen uitzondering, maar eerder nog regelmaat en wanneer je hier over nadenkt dan voel je pijn, een diepe zeurende pijn voor het feit dat zoiets ooit heeft kunnen gebeuren.

Ik denk niet dat ik die blik van me meiden nog ooit zou kunnen vergeten en ik denk dat ze zelf nooit meer zullen vergeten wat onze vrijheid eigenlijk heeft gekost enkel en alleen door een onverwachts bezoek aan de 'Canadian War Cemetery'.

We hebben hier onbewust een behoorlijke tijd rond gelopen, ieder verzonken in zijn of haar eigen gedachten en voor mij kwam bovenstaande opmerking tientallen malen naar boven toe, Nooit meer.

Wat Nooit meer?

Nooit meer oorlog? Hoezo er is altijd wel ergens oorlog, is er ooit wel eens een periode geweest van 100% echte vrede wereldwijd? Denk het niet, oorlog hoort bij onze wereld evenals lucht en water zo lijkt het wel.

Nooit meer onderdrukking? onderdrukking door de Duitsers dat weten we nu wel, maar worden we nu niet onderdrukt door de Duitsers? Door Merkel en Juncker en het vierde rijk van Europa?

Nooit meer Auschwitz dan? ofwel nooit geen vervolging meer van het Joodse volk? Zou mooi zijn maar zijn het niet juist de Verenigde Staten en de Europese Unie die het pakt tussen Hamas en Fatah steunen en hiermee de deur open gooien voor een hernieuwde joden vervolging, deze keer in Israël en niet in onze achtertuin, maar wat is het verschil? Moeten onze kinderen over 50 jaar ook roepen "wir haben es nicht gewußt?".

Nooit meer, we stapelen illusie op illusie wanneer we ook maar denken dat we iets zouden willen leren van onze geschiedenis, er blijven altijd mensen rondlopen die het prediken van haat als hoogste levensdoel hebben gekozen, zolang wij een intolerant gedrocht als de islam accepteren als geloof en als levenspad voor de volgers hiervan gaat bovenstaande nooit of te nimmer verdwijnen, enkel zonder de islam is vrede mogelijk voor ons en zolang de grote meerderheid dit niet wil inzien stel ik mezelf de vraag of al deze soldaten die vochten voor onze vrijheid voor niets zijn gevallen, of alle joden, homoseksuele en zigeuners voor niets gestorven zijn in of op weg naar de concentratie kampen? Is de vrijheid van woord en geschrift gewoon een illusie wanneer mensen die de pen of het verbale woord verkondigen tegen de islam hun leven niet meer zeker zijn? En is dan alles en iedereen die heeft gestreden voor onze vrije levens heen gegaan met een uitermate goedbedoelde missie, maar een missie die onze vrede en vrijheid geen steek dichterbij heeft gebracht?

Hier ben ik bang voor en hierover denk ik na op 4 mei, op 5 mei en ook gewoon tijdens een wandeling in het pinkster weekend ergens aan de rand van Groesbeek.

Een vriendelijke oudere heer vertelde ons dat het voor de meiden ook leuk zou zijn om eens te gaan kijken in het Nationaal Bevrijdingsmuseum 1944-1945 een eindje verderop, ja hier hadden ze ook koffie vertelde hij me en er was een hoop te zien, zodat die kinderen ook eens "echt" konden beleven hoe het er in die tijd aan toe ging.

We zijn naar de schuilkelders geweest, hebben heel, nee echt heel veel gezien, de tip was geweldig, maar die Canadese soldaten die echt "kei jong" waren was en bleef het gene dat met ruime afstand de meeste indruk had gemaakt op de dames.

Wanneer het even kan, kunnen jullie ons dan nogmaals komen bevrijden, alleen komen de aanvallers nu niet uit Duitsland, maar zitten ze al hier in moskazernes en opereren ze middels groepjes van binnenuit.

Ze zijn net zo gevaarlijk als het nazisme en ze hebben de pvda, sp, d66 en gl als voornaamste medestanders, ja ik weet het, vroeger hoefden we enkel met de nsb af te rekenen en dat lukte ons al niet dus ik denk dat jullie weten in hoeverre we nu dus in de stront zitten met zijn allen hier in Nederland.

met groet Bolo