Oorlog in Irak, of gewoon genocide?
‘Geen enkele christen blijft’ Het gezin Toema zit in Libanon, gevlucht voor ISIS in Irak. Net als tienduizenden geloofsgenoten.
Sinds krap een maand woont Khalil Toema in een kamer in de Libanese hoofdstad Beiroet. „Ik ben hier vanwege mijn angst voor Dash.” Dat is een denigrerende term voor de extremisten van de Islamitische Staat in Irak en de Levant (ISIS), zegt de 43-jarige voormalig chauffeur.
„Ze doden christenen. Geen enkele christen blijft achter in Irak, ze vermoorden ons”, zegt Khalil.
Zijn vrouw Haifa en hun vier kinderen zijn slechts een paar van de tienduizenden Iraakse christenen die op de vlucht sloegen toen ISIS de noordelijke stad Mosul innam.
„We zouden vermoord worden als we niet zouden vertrekken, is ons gezegd. Of we moesten ons bekeren tot de islam of een speciale belasting betalen”, zo verklaart Khalil bitter zijn reden voor vertrek.
Mosul had voorheen 60.000 christelijke inwoners. Daar is niemand meer van over. Op 19 juli liep een ultimatum van ISIS af. Een dag voor het verlopen ervan werd de optie om de speciale belasting te betalen afgeschaft; het was bekeren of de dood. Tijdens de vlucht werden de mensen van hun kostbaarheden beroofd. De vluchtelingen vertellen verhalen over huwelijksringen die met vinger en al zijn afgehakt. Filmpjes van onthoofde christenen en brandende kerken worden met elkaar gedeeld.
Duizenden christelijke Irakezen zijn in Libanon aangekomen, waar de kerk zijn best doet ze op te vangen. De Chaldeaanse gemeenschap heeft tot nu toe 1.300 families geregistreerd. Het gezin Toema nam drie koffers met zich mee: kleren voor de kinderen en een foto van een kind dat eerder overleed. Anderen zeggen enkel met de kleren die ze aan hadden en hun papieren te zijn gevlucht.
Voor alles zijn ze aangewezen op hulp van medegelovigen. Institutionele hulp is er niet, in een land dat al moeite heeft om de meer dan een miljoen Syrische vluchtelingen op te vangen.
„Waar is de staat? Waar is de VN?
Er is niet eens hulp van Caritas, (de NGO van de katholieke kerk)”, klaagt George, die veertig families in zijn kleine Assyrische kerk in Beiroet van onderdak en eten probeert te voorzien. Hij heeft hun namen in een computerbestand staan, vergezeld van aantekeningen als ‘verloor drie familieleden’. Alle hulp die George de vluchtelingen kan bieden komt via particulieren. Europa doet niks tegen het verdwijnen van christenen uit het Midden- Oosten, klaagt de priester.
„Ik hoor alleen maar stilte vanuit het westen, ook vanuit de kerk.”
Het voorstel van Frankrijk om christenen op te vangen vindt hij vreselijk. Hij probeert de christenen juist hier te houden, in het Midden-Oosten. „Dit is ons vaderland, de geboorteplaats van het christendom!” zegt hij ontsteld.
Abu Maykel (29) wilde blijven.
Hij hield het nog tot vorige week uit in een christelijk dorp 10 kilometer buiten Mosul, waar ze beschermd werden door Koerdische troepen. Tien dagen geleden stond ISIS aan de rand van het dorp, en besloot hij ook dat het beter was te vertrekken. „Ik hoopte dat ik kon blijven. Maar terug naar Irak, dat kan niet meer.”
Artikel door Fernande van Tets vanuit Beiroet voor E-paper De Gelderlander
Opmerking :
Terwijl wij ons hier enkel druk lijken te maken om de "arme" hamas strijders en hun levende schilden, moorden de islamieten een eindje verderop gewoon complete anders gelovige volken uit, de slachtoffers zijn geen islamieten en de daders komen niet uit Israël, dus waar maken wij ons druk om?
Bolo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten