De moslim-kolonisten.
Vergeten feiten over het Arabisch-Israëlische conflict
De Yezidi's in Irak en de Koptische christenen in Egypte zijn geen "kolonisten" en "bezetters"; evenmin als de Joden in Israël dat zijn. Ze zijn slachtoffers van een gemeenschappelijke vijand die een Midden-Oosten leek te willen hebben dat vrij is van niet-moslims.
Het huidige Palestijnse verhaal is dat alle moslims in Palestina autochtonen zijn en alle Joden kolonisten. Dit verhaal is geheel vals. Er is een kleine maar voortdurende Joodse aanwezigheid in Palestina geweest sinds de verwoesting van Jeruzalem door Rome tweeduizend jaar geleden, en zoals we zullen zien, waren de meeste moslims die in Palestina woonden toen in 1948 de staat Israël werd uitgeroepen, moslimkolonisten uit andere delen van het Ottomaanse Rijk, die zich hadden gevestigd in Palestina en woonden daar minder dan 60 jaar.
Er zijn twee belangrijke historische gebeurtenissen die gewoonlijk over het hoofd worden gezien in het Arabisch-Israëlische conflict.
De eerste is dat door het gebruik dat moslimheersers maakten van de jizya (een discriminerende belasting die alleen werd opgelegd aan niet-moslims om hen te "beschermen" tegen gedood te worden of dat hun eigendom zou worden vernietigd) om de hoeveelheid joden te verminderen die in Palestina woonden voordat het Britse mandaat werd ingesteld in 1922. De tweede was het stimuleren door de Ottomaanse regering om de ontheemde moslimbevolking uit andere delen van het Ottomaanse Rijk te verhuizen naar Palestina.
Tot aan het eind van de 19e eeuw moesten complete oude Joodse gemeenschappen uit Palestina vluchten om te ontsnappen aan de wreedheid van de islamitische autoriteiten.
Zoals de Egyptische historicus Bat Ye'or schrijft in haar boek The Dhimmi:
"Jizya werd betaald in een vernederende openbare ceremonie, waarin de niet-islamitischen op het hoofd werden geslagen. Als ze deze belastingen niet betaalden werden vrouwen en kinderen tot slavernij gebracht, en werden mannen gevangengezet en gemarteld totdat een losgeld voor hen werd betaald. De Joodse gemeenschappen in veel steden onder islamitische regels werden vernield door dergelijke eisen. Deze gewoonte van gelegaliseerd financieel misbruik en afpersing verbrijzelde de inheemse pre-Arabische bevolking bijna volledig en elimineerde wat overbleef van de boerenstand... In 1849 overwogen de Joden van Tiberias een ballingschap vanwege de wreedheid, malversaties en onrecht van de islamitische autoriteiten. Naast de gewone belastingen eiste een Arabische sjeik die regeerde in Hebron dat Joden een extra vijf duizend piasters per jaar betaalden voor de bescherming van hun leven en bezit. De sjeik dreigde hen aan te vallen en te verdrijven uit Hebron, indien zij dit niet betaalden."
De moslimheersers hebben niet alleen het aantal Joden laag gehouden door discriminerende belastingen, zij verhoogden ook de moslimbevolking door het bieden van stimulansen voor moslimkolonisten die zich in het gebied vestigden. Stimulansen waarbij inbegrepen: vrij land, 12 jaar vrijstelling van belastingen en vrijstelling van militaire dienst.
Bat Ye'or vervolgt:
"In het begin van de 19e eeuw was de Arabische bevolking in Palestina zeer laag (slechts 246.000). Het was in de late jaren 1800 en begin 1900 dat de meeste moslimkolonisten zich vestigden in Palestina, vanwege prikkels door de Ottomaanse regering om ontheemd moslimbevolking er te hervestigen vanwege gebeurtenissen zoals de Oostenrijks-Hongaarse bezetting van Bosnië-Herzegovina, de Krimoorlog en de eerste Wereldoorlog. Deze gebeurtenissen veroorzaakten een grote hoeveelheid islamitische vluchtelingen die ergens anders in het Ottomaanse Rijk opnieuw werden gevestigd... In 1878 gunde een Ottomaanse wet land in Palestina aan moslimkolonisten. Moslimkolonisten uit de Krim en de Balkan vestigden zich in Anatolië, Armenië, Libanon, Syrië en Palestina."
Justin McCarthy, een hoogleraar geschiedenis aan de Universiteit van Louisville, schrijft in zijn Kaart met Aantekeningen: "Gedwongen migratie en sterfte in het Ottomaanse Rijk", en merkt op dat er ongeveer vijf miljoen moslims werden verplaatst als gevolg van de Oostenrijks-Hongaarse bezetting van Bosnië-Herzegovina, de Krimoorlog, Balkanoorlogen, de Turkse onafhankelijkheidsoorlog en de eerste Wereldoorlog.
Sergio Della Pergola van de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem verstrekt in zijn artikel "Demografie in Israël/Palestina: Tendensen, vooruitzichten en beleidsimplicaties" en schattingen van de bevolking van Palestina in verschillende perioden. Zoals de demografische gegevens hieronder laat zien, hadden de meeste moslims in Palestina in 1948, toen de staat Israël werd geroepen, daar gdurende minder dan 60 jaar gewoond:
1890: Arabische bevolking 432.000
1947: Arabische bevolking 1.181.000
Stijging van de Arabische bevolking vanaf 1890 tot 1947: 800.000
De Yezidi's in Irak en de Koptische christenen in Egypte zijn geen "kolonisten" en "bezetters"; evenmin als de Joden in Israël dat zijn. Ze zijn slachtoffers van een gemeenschappelijke vijand die een Midden-Oosten leek te willen hebben dat vrij is van niet-moslims.
door Ezequiel Doiny | 15 augustus 2014 , Ezequiel Doiny is schrijver, gevestigd in Maryland, USA
origineel: The Muslim Colonists: Forgotten Facts about the Arab-Israeli Conflict
Artikel met dank overgenomen van http://www.wimjongman.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten