Eerder deze week verscheen een karikatuur in Turkije die de AK-partij voorstelde als een schip, en de Gülen-gemeenschap als lichtbaken – waarbij het schip afwijkt van de route. Maar ook het embleem van de AK-partij is een lamp. Beide verblinden elkaar, zoveel is duidelijk.
Anno 213 hangt de democratie in Turkije in de touwen, en recente ontwikkelingen doen zelfs uitschijnen dat het land onbestuurbaar is. De scheiding der machten is opgeheven, van checks & balances in de werking van de staat is al lang geen sprake meer, de inlichtingendiensten werken à la tête du client, de reusachtige politie is onderling verdeeld, de magistratuur weet het ook niet meer, vrije media zijn marginaal en op eigen risico, straatprotesten idem dito, en de veiligheidsdiensten rijden elkaar in de wielen.
Dat de Turkse democratie wankelt, is het resultaat van een fout gelopen experiment. De entente tussen de AK-partij van premier Erdogan en de invloedrijke in de VS verblijvende prediker Fethullah Gülen resulteerde er de afgelopen 11 jaar in een regimewissel voor Turkije, maar het democratische deficit onder de politieke islam is minstens even groot als onder de kemalisten.
Het enige infuus waaraan de Turkse democratie anno 2013 ligt is het kandidaat-lidmaatschap van de EU. Alle vooruitgang die onder het bewind Erdogan geboekt werd, soms alweer teruggedraaid, is te danken aan onderhandelingen met de EU. Maar die onderhandelingen overleven enkel omdat in Brussel en Ankara een aantal bureaucraten daar een goed belegde boterham aan verdienen. Recent mag dan wel opnieuw een hoofdstuk in die onderhandelingen geopend zijn, zolang Turkije Cyprus niet erkent, kan de facto geen enkel hoofdstuk worden afgesloten.
De waarheid is dat Turkije en Europa elkaar niet recht in de ogen kijken. Wie Erdogan goed in de ogen kijkt, zou trouwens merken dat de Turkse premier een bloedhekel heeft aan het westen en Europa. In Europa komt Erdogan amper, en als het dan toch moet liefst in een Sporthalle in Duitsland, gevuld met Duitse Turken wiens stem hij kan gebruiken. Of hij kiest voor de vlucht vooruit zoals op het Wereld Economisch Forum in Davos in 2009, waar hij de Israelische president Peresh schoffeerde en stampvoetend het podium verliet, wetende dat hem op de luchthaven in Istanbul een helden onthaal te wachten stond.
Vervolg van dit artikel via http://www.dewereldmorgen.be
Waarom Turkije nooit of te nimmer in de Europese Unie mag komen zolang ze zich blijven promoten als volgers van de islam, ze door blijven gaan met het schofferen van Israel, ze het eenvoudigweg verdommen om Cyprus te erkennen, ze mensenrechten blijven schenden en tot slot de Armeense genocide blijven ontkennen lijkt mij in elk geval zeer duidelijk.
Het paard van Troje binnen halen? Lijkt me niet zo handig en dat is juist wat we doen met het binnen brengen van de turken in Europa, laten we daar gewoon de grens trekken en alle moslims en andere fans en volgers van deze achterlijke ideologie, zoals een geweldig politicus ooit sprak, achter deze grens weg trappen, zodat wij samen kunnen bouwen aan een veilig en vredig Nederland, vooruit Europa, alwaar de normen en waarden weer gerespecteerd worden en waar onze ouderen, vrouwen en kinderen weer veilig over straat kunnen.
met groet Bolo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten