Je hebt vluchtelingen en vluchtelingen
Sommige zijn welkom, andere moeten wegblijven aangezien ze ons land naar de kloten wensen te helpen met hun achterlijke islamitische gedachtegoed dat bol staat van geweld en haat tegen de niet moslims, tegen de Nederlanders en tegen de vrijheid waarin wij hier in Nederland hopen te kunnen blijven leven.
Mensen die op de vlucht zijn voor het islamitische moordenaars en verkrachters gilde, dat zich zelf al enkele weken islamitische staat noemt, moeten altijd welkom zijn in ons Nederland en tja voor deze mensen holt onze regering niet zo vlug, zo halen liever vliegladingen (toekomstige) jihad strijders binnen om ons land van binnenuit kapot te maken in plaats van dat ze die mensen helpen die echt in ons land willen komen schuilen juist voor dit islamitisch geweld, nee daarvoor hebben de lafbekken van "onze" regering heel wat minder over, het lijkt wel of het ze eenvoudigweg niet boeit hoeveel mensen er wel niet uitgemoord worden door het smerige laffe islamitische tuig, het lijkt er eer sterk op dat ze bang zijn om voor islamhater uitgemaakt te worden wanneer ze optreden tegen dit smerige zooitje vrouwen en kinderen verkrachters.
Hoe kun je mij het anders verklaren dat het zo verschrikkelijk lang duurt voordat ook Nederland eens gaat praten over steun in de strijd tegen dit islamitische moordenaars gilde?
Jamal is een Yezidi, een vluchteling die het geluk had om in Beuningen terecht te komen nadat hij vorig jaar Mei weg vluchten uit Irak alwaar hij als Yezidi na een groot aantal doodsbedreigingen zijn leven niet meer zeker was. Beuningen juist onder Nijmegen en Jamal kwam daar terecht zonder zijn twee kinderen die moesten achter blijven bij opa en oma in Irak en de nee de Nederlandse regering was niet bereid om een gezinshereniging tot stand te brengen en waarom niet? Jaarlijks importeren we in Nederlands duizenden importbruidjes, uitgehuwelijkt in islamitische landen om hier mee te doen aan het moslim fokprogramma om steeds maar meer islamieten te kweken in Nederland en voor deze twee kinderen van een vluchteling voor het geweld van de islam doet het zooitje lafbekken uit Den Haag niets.
Maar gelukkig, Jamal heeft zijn kinderen terug, op dinsdag kwamen Kevin van 5 en Kiviyan van 4 aan in Nederland op de vlucht voor het oorlogsgeweld in Irak en konden ze eindelijk weer eens voorzichtig lachen nadat ze hun vader in de armen konden vliegen na een zware busreis vanuit het oorlogsgebied in Irak naar Turkije en daarvandaan met het vliegtuig naar Schiphol om te eindelijk veilig in hun nieuwe "thuis" te belanden in Beuningen.
Het kosten niet alleen Jamal Shani Blake heel wat moeite om zijn kinderen weer terug te krijgen, maar ook
Riet van Ochten, vrijwilligster bij vluchtelingenwerk Beuningen en de begeleidster van Jamal, was er meer dan druk mee om alles voor elkaar te krijgen en haar cadeautje voor de kinderen, een grote doos met kleurpotloden zodat Keven en Kiviyan even wat afleiding hadden viel bijzonder goed in de smaak bij de getraumatiseerde kinderen en kan een eerste stap zijn op de lange weg die deze kinderen nog moeten gaan bewandelen in hun eigen strijd om de verschrikkingen die deze gruwelijke islamitische slachtpartij bij ze heeft achtergelaten te kunnen gaan verwerken.
Voorlopig doen ze dit druk kleurende en tekenend in een kleine eenkamerwoning, maar vanaf 1 oktober verhuizen ze naar een groter huis om daarvandaan een toekomst op te kunnen bouwen in Nederland waar ze hopelijk gevrijwaard blijven van de verschrikkingen van de islam.
De toekomst voor de 23 jarige Jamal en zijn kinderen ligt in elk geval de komende vijf jaar in Nederland, aangezien hij voor deze periode een verblijfsvergunning heeft gekregen en in tegenstelling van de door de Nederlandse regering zeer gewaardeerde islamitische "mede vluchtelingen" wil hij graag zo snel mogelijk aan het werk en het liefst als timmerman het vak dat hij ook in Irak uitoefende en dat hij momenteel op vrijwillige basis uitoefent als vrijwilliger bij N.E.C. Nijmegen en laat nou juist de (financiële) hulp van N.E.C. er mede voor hebben gezorgd dat hij nu weer een gelukkig man is enkel en alleen daar hij zijn kinderen weer kan zien en vastpakken maakt een en ander natuurlijk enkel nog mooier.
Zonder de hulp van N.E.C. was Jamal nu nog steeds niet samen met zijn kinderen. Vooral dankzij de inzet van Riet van Ochten die het balletje opgooide bij stadion manager Theo van Benthum van de Goffert kwam een en ander toch nog voor elkaar en werden de ruim vierduizend euro die nodig waren voor de hereniging van Jamal en zijn kinderen bij elkaar geharkt.
De eerste poging, ergens halverwege augustus, om zijn kinderen weg te halen uit het oorlogsgebied zag Jamal nog mislukken aangezien de islamitische staat juist bezig was met één van haar velen etnische zuiveringen en deze keer deden deze islamitische moordenaars net het dorp aan waar vele Koerdische Yezidi’s woonde waaronder de kinderen van Jamal. De kinderen vluchten samen met opa en oma de bergen in en Jamal kon dagenlang geen contact met ze krijgen en vreesde voor zijn ergste nachtmerrie.
Gelukkig waren zijn kinderen relatief snel weer in de betrekkelijke veiligheid, maar uiteraard weer de nodige trauma's rijker door het gene dat ze nu weer hadden meegemaakt, het contact werd weer gelegd en de volgende poging om de kinderen naar "huis" te krijgen werd opgestart. Dankzij het beetje eigen geld van Jamal, fondsen en kerkelijke hulp en de inzet van N.E.C. Nijmegen en haar supporters, spelers en vrijwilligers werd er, onder andere door een veiling waarop geboden kon worden op een door de spelers gesigneerd shirt, voldoende geld ingezameld om een nieuwe poging te ondernemen.
Door het trauma dat de kinderen inmiddels door alle ellende hadden opgelopen en de angst die er bij de kinderen inzat voor alles en iedereen die ze niet kende werd een en ander nog eens extra bemoeilijkt en aangezien de kinderen eenvoudigweg niemand meer vertrouwde door de gebeurtenissen in Irak en de aanblik van de gruwelen aangericht door het laffe islamitische tuig was de enige oplossing voor Jamal om zelf naar Turkije te reizen om zijn kinderen op te halen aangezien ze gewoon niet met vreemde in een vliegtuig durfde te stappen.
Een zeer aangrijpend verhaal en dit is nou zo'n vluchteling die wel kan, nee gaat slagen in Nederland met de nodige hulp en steun, een vluchteling die we moeten helpen, ja soms zijn ze er.
Jamal, Kevin en Kiviyan verdienen hulp en alle mogelijke steun om er bovenop te komen en te kunnen bouwen aan een toekomst, deze mensen moeten dus geen vijf jaar aan het lijntje gehouden worden, nee deze mensen verdiende gewoon gelijk een permanente verblijfsvergunning in ons Nederland.
DIT VERHAAL over iemand die reeds jaren ten ruste ligt is een ander verhaal over een vluchteling en hierdoor kan deze vluchteling weer even trots zijn op zijn stad, nee de hulp die de voetbalclub uit zijn stad heeft geboden om Jamal, Kevin en Kiviyan te helpen.
Zaterdag speelt N.E.C. thuis tegen RKC en dan is er nog een collecte om Jamal, Kevin en Kiviyan een beetje op gang te helpen, om ze een nieuwe start te geven in Nederland, een land dat gastvrij moet zijn voor vluchtelingen die hier willen leven en de mensen die hierheen komen om te profiteren of pogen om ons te islamiseren die moeten we buiten houden en indien hier al binnen weer naar buiten moeten trappen.
met groet Bolo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten