.

.
Volg mij ook op TWITTER klik hiervoor op de foto

vrijdag 20 december 2013

Drs P.

Toestand Drs. P zorgwekkend

De Nederlandse dichter Drs. P, pseudoniem van Heinz Hermann Polzer, is op aanraden van de huisdokter onlangs opgenomen in een zorgcentrum.
Guido Lauwaert voor Knack.be



Geboren in 1919 in het Zwitserse Thun uit een Nederlandse moeder en een Oostenrijkse vader, behield hij de Zwitserse nationaliteit, uit dankbaarheid jegens de Zwitserse autoriteiten. Maar hij koos voor de Nederlandse nationaliteit als levens- en werkterrein, wegens de scheiding op driejarige leeftijd van zijn ouders en hij door zijn moeder werd opgevoed.

Vuurpeleton

De Zwitserse autoriteiten hielden hem een paar maal tijdens de Tweede Wereldoorlog uit handen van de nazi's, die tijdens de oorlogsjaren geen gevoel hadden voor het sarcasme van de student, die zowel Hitler als Mussolini openlijk bespotte. De tweede keer sleepte de Zwitsers hem net op tijd weg voor het vuurpeloton. Omdat hij het leven op de dood verkoos, die hij haast letterlijk in de ogen had gezien, week uit naar Zwitserland, waar hij zijn dienstplicht vervulde. Hij werd ingedeeld bij de geneeskundige troepen, waar hij vooral verslagen moest schrijven, ver weg van bloed en geweld, waar hij een hartsgrondige hekel aan had.

Droevig

Wat mij het meest verbaasd is dat ik zo'n artikel over een groot woordenkunstenaar van een (overigens geweldige) Vlaamse site vandaan moet toveren en er in Nederland gewoon geen of zeer weinig aandacht voor is.
Is het pas van enig belang wanneer de beste man is overleden en gaan we dan weer lekker zielig en vol medeleven treuren om hem?
Waarom iemand niet eens goed eren wanneer hij er nog gewoon is!
Het vervolg van het artikel lees je gewoon HIER via Knack.be en onderstaande afsluitende tekst komt ook daar vandaan.

Wensen

Ondanks zijn opname is hij nog helder van geest
Daarom wensen wij hem nog vele levensjaren
En tientallen kansen op een verbaal feest.
Als geen ander wist hij voor onze taal
Menig nieuw woord en kabaal te vergaren
Want voor niemand en niets was hij bevreesd.

Uiteraard sluit ik dit af met muziek als ode aan Drs. P en dat hij nog heel lang in ons midden mag zijn.

   


met groet Bolo





Geen opmerkingen: